Ζούμε σε εποχές όπου οι ελίτ στις δυτικές δημοκρατίες μέσα από την δύναμη που έχουν, ελέγχουν και αποφασίζουν σχεδόν τα πάντα.
Τα κοινοβούλια έχουν γίνει περισσότερο μηχανισμοί ψήφου, παρά προασπίζονται τα συμφέροντα των πολιτών.
Έτσι, βλέπουμε την άνοδο των λαϊκιστών σε ΗΠΑ και Ευρώπη, όπου εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση των λαών απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Παρατηρούμε πλέον σε πάρα πολλές χώρες μία αποστροφή των πολιτών προς την σημερινή δημοκρατία. Τι προκάλεσε αυτή την αλλαγή; Ποια περιστατικά ή φαινόμενα οδήγησαν τους πολίτες στην αμφισβήτηση του σημερινού συστήματος;
Έχει πλέον συνειδητοποιήσει ο πολίτης, ιδιαίτερα στη χώρα μας, ότι η συμμετοχή του στο πολιτικό γίγνεσθαι είναι μηδενική.
Ότι το σημερινό σύστημα δεν είναι δημοκρατικό είναι πέραν οποιασδήποτε συζήτησης και σίγουρα είναι αποδεκτό και από τον τελευταίο πολίτη. Είναι τουλάχιστον αντιπροσωπευτικό; Έχει δηλαδή ο πολίτης την ιδιότητα του εντολέα;
Πόσο αντιπροσωπευτικό είναι αυτό το σύστημα λειτουργίας; Λειτουργεί τελικά το σώμα των πολιτών ως εντολέας και οι πολιτικοί ως εντολοδόχοι;
Το ζητούμενο στην σύγχρονη δημοκρατία είναι η πολιτική εξουσία να υπόκειται στον αντίστοιχο έλεγχο από τους πολίτες συνεχώς. Μια πρόταση θα ήταν η συγκρότηση ενός διαρκούς πολιτικού σώματος που θα ελέγχει την άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Θα έχει μάλιστα τη δυνατότητα να ανακαλεί και να αποπέμπει όσους δεν λειτουργούν σύμφωνα με την εντολή που τους έδωσαν.
Τι μπορεί να γίνει;
1. Μεγαλύτερη δύναμη στις τοπικές κοινωνίες για αποφάσεις στα τοπικά θέματα. Αυτό μπορεί να είναι και η τοπική - δημοτική φορολόγηση πολιτών και η δυνατότητα να έχουν δικά τους μέσα άσκησης πολιτικής για τα θέματα της περιοχής τους.
2. Η δυνατότητα ανάκλησης αντιπροσώπων από το κοινοβούλιο οι οποίοι δεν ακολουθούν τις εντολές των ψηφοφόρων.
3. Η δημιουργία- θεσμοποίηση του «21ου αιώνα Συνάντηση Πόλης» όπου είτε εκλεγμένα είτε από κλήρωση, μέλη συζητούν σε βάθος πολιτικά ζητήματα με την βοήθεια ειδικών, όπου τα συμπεράσματα με την σύγχρονη τεχνολογία μεταδίδονται σε όλη την χώρα. Έτσι γίνεται μια ανταλλαγή απόψεων αυτών των σωμάτων και αυτή η «συλλογική Σοφία» γίνεται γνωστή στο κοινοβούλιο. Σαν παράδειγμα, το 2004 στην British Columbia στον Καναδά συνήλθε τέτοιο σώμα για την πρόταση νέου εκλογικού νόμου.
4. Δημιουργία εθνικής ψηφιακής πλατφόρμας όπου οι πολίτες αλληλεπιδρούν και ψηφίζουν προτάσεις.
5. Ενεργός ρόλος στην διαδικασία διαμόρφωσης και λήψης αποφάσεων να παρέχεται μέσω του Skype ή από άλλες πλατφόρμες. Δίνεται η δυνατότητα έτσι σε πολίτες να συμμετέχουν και να παρεμβαίνουν σε μία εκδήλωση ή συζήτηση.
Η πρόταση για μια ψηφιακή-συμβουλευτική δημοκρατία είναι στον αντίποδα της σημερινής φθίνουσας δυτικής αντίληψης.
Ο ριζοσπαστικός εκδημοκρατισμός της κοινωνίας μας προϋποθέτει το πέρασμα από την κομματικοκρατική στη συμμετοχική αλλά και πολυλογική δημοκρατία.
